Dziś napiszę o ulubionej książce mojego dzieciństwa. Dzieci z Bullerbyn pióra Astrid Lindgren sprawiły, że moja dusza zapłonęła miłością do literatury:) Do dziś pamiętam to podekscytowanie podczas lektury przygód rezolutnych dzieci z małej szwedzkiej miejscowości.
 |
| "ząb czasu" rok 1994 |
Książka zawiera pierwszoosobową narrację siedmiolatki Lisy, która opowiada o życiu mieszkańców Bullerbyn, a przede wszystkim o przygodach zaprzyjaźnionych dzieci. Niemal każdy dzień upstrzony jest przygodą, która może spotkać człowieka nawet w drodze do szkoły. To świat beztroskiego dzieciństwa, nieskażonego problemami wielkiego świata. Tutaj życie płynie wolno i spokojnie, zgodnie z rytmem natury. Nie ma miejsca na smutek, zazdrość, gniew, prześladowanie słabszych. W tym niemal odciętym od cywilizacji miejscu, dzieci żyją pełnią życia. Ich przygody, nawet po wielu, wielu latach wywołują uśmiech na twarzy.
Niezliczoną ilość razy zaczytywałam się w opowieści Lisy. Moje szczególne zainteresowanie wzbudzały rozdziały traktujące o tajemnicach chłopców i dziewczynek. Można dowiedzieć się nieco o kulturze Szwecji, poprzez rozdziały traktujące m.in. o tradycjach świątecznych.
Książka przedstawia świat dziecka takim, jakim powinien być. Bezpieczny, radosny i kolorowy, pełen zabaw i szacunku do drugiego człowieka. Lektura przekazuje uniwersalne wartości - przyjaźń, wspomniany szacunek, radość z życia...
Niekiedy wracam myślami do tych dawnych lat, kiedy żyłam beztrosko niczym tytułowe dzieci. I trochę mi smutno. Dziś przeglądam pożółkłe karty tej opowieści z dużym sentymentem. To jedna z ważniejszych książek w moim życiu. Od niej zaczęła się wspaniała przygoda, która trwa w najlepsze po dziś dzień...
 | |
| nowsze wydania; oba to prezenty gwiazdkowe od tej samej osoby, wręczone rok po roku:) |
